„Możecie uwierzyć, że to naprawdę się dzieje?”, rozpoczyna Randy Pitchford, założyciel i szef firmy Gearbox, po czym snuje opowieść o swoich początkach w branży oraz miłości do marki Duke Nukem i o tym, jak jego studio przejęło nad nią pieczę, aby sfinalizować prace nad tworzonym od dwunastu lat Duke Nukem Forever. Jeśli chcecie poznać kulisy tego wszystkiego, zajrzyjcie na gameplay.pl, bo w tym tekście skupimy się tylko na napakowanym sterydami miłośniku silikonowych biustów, hazardu i kina akcji. Książę powraca i traktuje „z buta” polityczną poprawność, która skaziła umysły współczesnych deweloperów (z pewnymi wyjątkami). Czy da się jednak wskrzesić coś, co rozpalało zmysły graczy przed wieloma laty, a dziś jest tylko bladym wspomnieniem?

Pamiętacie szczegóły fabuły Duke Nukem 3D? Gra spłycała ten element do minimum – obcy przybyli na ziemię i zaczęli porywać piękne kobiety, więc Duke musiał wziąć sprawy w swoje ręce. W konsekwencji stereotypowy, aczkolwiek wygadany mięśniak uratował świat i został najbardziej znanym oraz najbogatszym mieszkańcem globu. Dzięki temu Nukem mógł zbudować kasyno (największe w całym Las Vegas) i zamieszkać w apartamencie na jego szczycie, a tam oddawać się narcystycznemu uwielbieniu dla własnej osoby. W dwanaście lat od zabicia bossa na boisku futbolowym obcy wracają na Ziemię i ogłaszają pokojowe zamiary. Wszyscy oprócz Duke’a wierzą w to bezgranicznie. Szybko okazuje się, że kosmici mają ten sam cel co zwykle: chcą wykorzystać nasze kobiety w charakterze inkubatorów rozrodczych. „Dlaczego oni zawsze porywają tylko te ładne?” mówi Duke i szykuje się na nową wojnę, wbrew zaleceniom prezydenta i innych notabli, którzy cieszą się z rzekomej sztamy z obcymi.

Po wyczerpującym i pełnym emocji wprowadzeniu historycznym oraz fabularnym Randy Pitchford dał znak do puszczenia nowego zwiastuna gry, który w aktualnej postaci raczej nie zostanie powszechnie udostępniony. Dlaczego? Oczywiście ze względu na przekleństwa, niewybredne żarty („Stop bleeding, you pussy”), goliznę, flaki i przemoc. Kontrowersji i specyficznego klimatu w grze nie zabraknie na pewno, więc fani tańca na rurze, ciętych one-linerów i dużej porcji wybuchów powinni otrzymać sześciopak mocnych wrażeń. W filmie obejrzeliśmy skąpo odziane egzotyczne tancerki, głównego bohatera rozdającego kopniaki i pociski oraz wiele innych scen z gry, okraszonych kilkoma „fuckami”, złotymi myślami Duke’a i piosenką Invaders Must Die zespołu The Prodigy. Materiał zapewne trafi do sieci w wersji lekko okrojonej z niektórych okropieństw.

Zwiastun rozbudził nadzieje i wyobraźnię zebranej ekipy, a emocje sięgnęły zenitu, gdy Randy zaprosił nas do ośmiu komputerów z podłączonymi padami od Xboksa 360. Na monitorach widniał oczywiście sam Duke Nukem. Sporym rozczarowaniem było to, że Teksańczycy przywieźli ze sobą dokładnie te same fragmenty produkcji, które pokazano na amerykańskiej imprezie PAX. To zabiło niespodziankę, która wydaje się główną bronią podstarzałego amatora sterydów. W Londynie nie było jednak żadnych kolejek i obydwa poziomy dało się przeanalizować dosłownie milimetr po milimetrze. To oczywiście pozwoliło wypatrzyć kilka detali, bo kolejnym ważnym orężem gry w walce o zadowolenia odbiorcy będzie niezaprzeczalnie bogactwo gagów, żartów, nawiązań i parodii. Pierwszy i zarazem bardziej dopracowany fragment pokazuje to doskonale.